Οι φυτικές καταβολές του ανθρώπινου σώματος..

Παρατηρώντας το ανθρώπινο σώμα βλέπουμε ότι υπάρχουν τα εξής μέρη:
Κατ’ αρχάς υπάρχει ένας κεντρικός κορμός. Ο κεντρικός κορμός φιλοξενεί τη σπονδυλική στήλη στο οπίσθιο μέρος, πρόσθια της σπονδυλικής στήλης βρίσκονται όλα τα εσωτερικά όργανα. Πολύ σημαντικό για τον κεντρικό κορμό είναι η σπονδυλική στήλη, το μέρος του σώματός μας απ’ το οποίο φύονται όλα τα υπόλοιπα.

Προς την γη φύονται τα δύο πόδια, οι ρίζες του σώματός μας. Το μέρος, τα πόδια δηλαδή, που μας φέρνουν σ’ επαφή με την Γη, αλλά βέβαια και τα στοιχεία της γης και του νερού. Είναι οι ρίζες μας.
Προς τον Ουρανό φύονται τα άνω άκρα, τα χέρια που είναι τα κλαδιά μας, που μας φέρνουν σ’ επαφή με τα ουράνια στοιχεία της φωτιάς και του αέρα.

Εκτός όμως απ’ τα άνω άκρα, στο άνω μέρος του κορμού μας βρίσκεται ο λαιμός και το κεφάλι.
Ο λαιμός φαίνεται ότι παίζει στηρικτικό ρόλο για το κεφάλι (φέροντας το ανώτερο τμήμα της σπονδυλικής στήλης), ενώ ταυτόχρονα διαμέσου αυτού διέρχονται κανάλια επικοινωνίας με τον κεντρικό κορμό (πεπτικός σωλήνας, αναπνευστικός σωλήνας, αγγεία, νωτιαίος μυελός).
Το κεφάλι είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο στον άνθρωπο. Φιλοξενεί τα αισθητήρια όργανα, άρα λειτουργεί ως παρατηρητήριο, ενώ το οπίσθιο τμήμα του φέρει το κρανίο, μια σχεδόν τέλεια σφαίρα, κατ’ απομίμηση όπως αναφέρει ο Πλάτων στον Τίμαιο, του Ουράνιου Θόλου. Ο Ουράνιος Θόλος και κατ’ επέκταση το Όλον θεωρούμε ότι έχει σφαιρική διάταξη.

Το ανθρώπινο κεφάλι λοιπόν με το πρόσθιο μέρος του ως παρατηρητήριο και το οπίσθιο ως απομίμηση του Ουρανίου Θόλου, έρχεται να υποψιάσει ότι ο Θεός Δημιουργός των πάντων, δίνει στον άνθρωπο το κεφάλι ως εξάρτημα του σώματος, μέσω του οποίου το δημιούργημά του αυτό, μπορεί να ενωθεί με το Όλον. Το κρανίο μέσα στο οποίο φιλοξενείται ο εγκέφαλος, έχει από την φύση του σφαιρική δομή, γεγονός το οποίο επιτρέπει την σύνδεση με την σφαιρικότητα του Όλου. Η μορφή της σφαίρας, που είναι το σχήμα δόμησης του σύμπαντος, επιτρέπει στον άνθρωπο την καλύτερη επαφή του με το Όλον. Άρα λοιπόν η σφαιρικότητα που παρουσιάζει το κεφάλι μας δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το Όλον συμπιέζεται ή αντανακλάται στο ανθρώπινο σώμα.

Έτσι λοιπόν έχουμε έναν κεντρικό κορμό και 5 βλαστάρια, 2 προς την Γη (τα δύο πόδια) και 3 προς τον Ουρανό (τα δύο άνω άκρα και τον λαιμό με το κεφάλι).

Τα 5 αυτά εκφύματα του κεντρικού μας κορμού φαίνεται να επαναλαμβάνονται στα δάκτυλα χεριών και ποδιών. Έχουμε 5 δάκτυλα σε κάθε ένα απ’ τα 4 άκρα μας. Φαίνεται μάλιστα ότι υπάρχει αναλογία μεταξύ των εκφυμάτων του κορμού (4 άκρα – λαιμός – κεφάλι) με τα δάκτυλά μας. Γιατί 4 απ’ τα δάκτυλά μας είναι τριμερή (έχουν 3 φάλαγγες), ενώ ένα δάκτυλό μας (ο αντίχειρας και το πρώτο δάκτυλο στα πόδια) είναι διμερές (έχει δύο φάλαγγες). Όπως ακριβώς και τα 4 άκρα είναι τριμερή, ενώ ο λαιμός με το κεφάλι είναι διμερή (άρα το κεφάλι αντιστοιχεί στον αντίχειρα και στο μεγάλο δάκτυλο των ποδιών). Απ’ αυτήν την αναλογία προκύπτει και η χρήση και σύνδεση των προαναφερθέντων περιοχών στις διάφορες αντανακλαστικές (ρεφλεξολογικές) θεραπείες. Εφόσον μάλιστα απ’ την εφαρμογή των παραπάνω αντανακλαστικών θεραπευτικών τεχνικών διαπιστώνουμε την σύνδεση των περιοχών αυτών του σώματος, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως οι αναλογίες και εμφανείς ομοιότητές μεταξύ των διαφόρων περιοχών του σώματος δεν είναι τυχαίες.

Άρα παρατηρώντας και επισημαίνοντας αναλογίες και ομοιότητες μεταξύ περιοχών του ανθρώπινου σώματος όπως και την σύνδεση αυτού με τα φυτά, είναι σαν να βρισκόμαστε σ’ έναν δρόμο που δεν ξέρουμε πού οδηγεί ή όπως ονομάζεται, παρ’ όλα αυτά υπάρχει και αυτό είναι το σημαντικό για μας αυτήν την στιγμή.

Έτσι λοιπόν παρατηρούμε αναλογίες του ανθρώπινου σώματος με τα ζώα που είναι εμφανείς, ευκόλως αναγνωρίσιμες και αποδεκτές απ’ όλους. Όμως εμφανίζουμε ομοιότητες και αναλογίες και με τα φυτά, πράγμα το οποίο είναι σε κάποιες περιπτώσεις δυσδιάκριτο, γεγονός το οποίο μας οδηγεί ν’ αμφισβητούμε την ιδέα αυτής της σύνδεσης.

Τα φυτά προηγούνται στην αλυσίδα της εξέλιξης των ζώων και του ανθρώπου. Επειδή η γραμμή της εξέλιξης όμως είναι μία και ενιαία και η πεμπτουσία, το γενετικό υλικό δηλαδή, μεταφέρεται αυτούσιο, απ’ τα φυτά στα ζώα, υπάρχουν συγγένειες στις δομές και τις αναλογίες.
Η γνώμη μου είναι μάλιστα ότι τα φυτά και από αναπόφευκτη αναγκαιότητα αλλά και από συνειδητή επιλογή γεννούν τα ζώα. Το γενετικό υλικό δηλαδή των φυτών μεταλλάσσεται σε ανύποπτο χρόνο και τόπο και προκύπτει ένα γενετικό υλικό που γεννά τα ζώα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και κατά την γέννηση του ανθρώπου, απ’ το αέναα μεταλλασσόμενο γενετικό υλικό των φυτών αρχικά και των ζώων σε δεύτερη φάση.
Το ανθρώπινο σώμα απ’ τα πόδια μέχρι περίπου τον ομφαλό στο ανώτερο όριο των οστών της λεκάνης, είναι βυθισμένο μέσα στην λάσπη της Γης.

Η λεκάνη του ανθρωπίνου σώματος που οριοθετείται απ’ τα οστά (δύο λαγόνια, ιερό οστό και κόκκυγας) έχει οβάλ σχήμα, ιδιαίτερα έντονο στις γυναίκες. Το σχήμα αυτό επιτρέπει την φιλοξενία του κυήματος, διεργασία για την οποία είναι προορισμένη η περιοχή αυτή του ανθρωπίνου σώματος, την φιλοξενία των διεργασιών για την γέννηση της ζωής. Μην ξεχνάμε ότι η ζωή στον πλανήτη Γη κυοφορείται στην λάσπη και εν πάση περιπτώσει μέσα στην γη, το χώμα. Κατ’ αναλογία λοιπόν το ανθρώπινο σώμα για να μπορέσει να κυοφορήσει παράγει μέχρι την περιοχή της λεκάνης γήινο και υγρό περιβάλλον.

Όλοι μας έχουμε συναντήσει καρότα που μοιάζουν με ανθρώπινο σώμα απ’ την μέση και κάτω. Με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται η ρίζα του καρότου, έτσι αναπτύσσεται και η περιοχή αυτή του ανθρώπινου σώματος. Η λεκάνη μοιάζει με βολβώδες ρίζωμα, και τα δύο πόδια με ριζώδη εκφύματα, όπως οι ριζώδεις κόνδυλοι του καρότου. Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι το καρότο κάνει καλό στην περιοχή αυτή του ανθρώπινου σώματος.

Απ’ τον ομφαλό και μέχρι την ξιφοειδή απόφυση ξεκινάει μια ενδιάμεση περιοχή ανάμεσα στην Γη και τον Ουρανό, όπως στα φυτά η περιοχή κατά την οποία μεταπίπτουν από ρίζες σε υπέργειους βλαστούς.

Απ’ την περιοχή της ξιφοειδούς αποφύσεως (εσωτερικά το όριο είναι το διάφραγμα) και πάνω, το ανθρώπινο σώμα μοιάζει με το υπέργειο τμήμα φυτού.
Μέσα στον θώρακα που βρίσκεται σ’ αυτήν την περιοχή, φιλοξενούνται τα Ουράνια όργανα, η Καρδιά που συνδέεται και εκπροσωπεί το ηλιακό πυρ και άρα την φωτιά και οι Πνεύμονες οι οποίοι συνδέονται και εκπροσωπούν το στοιχείο του αέρα.

Απ’ τον θώρακα που φιλοξενεί την φωτιά και τον αέρα, εκφύονται τα δύο κλαδιά του σώματος, τα άνω άκρα, τα οποία σαφέστατα έχουν πολύ περισσότερο Ουρανό απ’ ότι Γη. Είναι πιο ξηρά πιο ευκίνητα, επιδέξια και ευέλικτα απ’ ότι τα πόδια.
Επίσης απ’ τον θώρακα εκφύεται ένα τρίτο βλαστάρι, ο λαιμός πάνω στον οποίο στέκεται ο Ουράνιος Θόλος του σώματός μας, το κεφάλι με τα αισθητήρια όργανα, το παρατηρητήριο και το σφαιρικό κρανίο.

Έτσι λοιπόν, ξεκινώντας απ’ τα επίπεδα πέλματα τα οποία μας φέρνουν σ’ επαφή με την επίπεδη Γη, καταλήγουμε στο στρογγυλό κεφάλι το οποίο μας φέρνει σε επαφή με τον σφαιρικό Ουράνιο Θόλο. Αλλά αν παρατηρήσουμε και την μορφολογία των εσωτερικών οργάνων και ιδιαίτερα των καναλιών (αγγεία, νεύρα κλπ) που φέρνουν σε επικοινωνία τα όργανα μεταξύ τους, θα διαπιστώσουμε αναλογίες με φυτικές δομές.

Το ανθρώπινο σώμα λοιπόν, έχοντας φυτικές καταβολές ως προς την δομή και μορφολογία του, έρχεται να εξυπηρετήσει ένα αυτοκινούμενο ζώο, τον άνθρωπο.
Το γεγονός αυτό, της κίνησης του ανθρωπίνου σώματος, απομακρύνει την διαμορφούμενη λόγω της κίνησης μορφολογίας του, απ’ τα φυτικά πρότυπα. Λόγω της κίνησης του ζώου, τα φυτικά μοντέλα των δομών αλλάζουν μορφή και δημιουργούν την απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στα σώματα των φυτών που είναι ακίνητα και στα σώματα των ζώων που κινούνται.
Η ανάγκη της κίνησης γεννά το βασικό εργαλείο που είναι οι μύες. Οι μύες είναι αυτοί που επενδύουν τον σκελετό του σώματος και δίνουν ουσιαστικά μέσω της κίνησης την τελική μορφή που έχει το ανθρώπινο σώμα.

Έτσι λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι η τελική μορφή του ανθρωπίνου σώματος, αυτό το οποίο βλέπουμε όταν παρατηρούμε τον άνθρωπο, είναι οι φυτικές καταρχάς καταβολές του, έτσι όπως αυτές έχουν σμιλευτεί απ’ την κίνηση και την εμφάνιση των μυών ως εργαλείων της κίνησης.
Η χρησιμότητα της κατανόησης του όλου θέματος, της φυτικής προέλευσης του ανθρωπίνου σώματος έγκειται αφ’ ενός στην σύνδεση με το Όλον και αφ’ ετέρου στο γεγονός ότι αναγνωρίζοντας την ομοιότητα των ανθρωπίνων δομών με φυτά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα φυτά για θεραπευτικούς λόγους. Άλλωστε αυτός είναι ο τρόπος πάνω στον οποίο θεμελιώνεται η επιλογή των φυτών για θεραπευτικούς λόγους. Έτσι, για παράδειγμα, το άνθος της αριστολόχιας μοιάζει με το γυναικείο γεννητικό σύστημα, γι’ αυτό του δόθηκε το όνομα αριστολόχια (σημαίνει άριστη για τα λόχια) και γι’ αυτό χρησιμοποιείται απ’ τον Ιπποκράτη σε καταστάσεις δυσμηνόρροιας.

Γράφει ο Αλέξανδρος Τηλικίδης

Πηγές